Autoportret (1758-1765) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Mariano Salvador Maella Pérez (21 sierpnia 1739 w Walencji, zm. 10 maja 1819 w Madrycie) – hiszpański malarz okresu neoklasycyzmu.
Był synem przeciętnego malarza. Po przeniesieniu się do Madrytu wstąpił do pracowni Felipe’a de Castra (1711–1775), a później do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie. Ożenił się z córką Antonia Gonzaleza Velazqueza. W latach 1758–65 przebywał w Rzymie. W latach 1795–98 był dyrektorem generalnym Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. W 1774, wraz z Goyą, został mianowany malarzem nadwornym Karola IV. Wykonał freski m.in. w kolegiacie San Ildefonso w La Granja (1772) oraz w Pałacu Królewskim w Madrycie (1789). Malował portrety rodziny królewskiej i projektował gobeliny dla Królewskiej Manufaktury Tapiserii Santa Bárbara w Madrycie. Wielokrotnie podejmował temat "Niepokalanego Poczęcia". Jego mistrzem i protektorem był Anton Raphael Mengs. Współpracował też z Francisco Bayeu.
Karol III był opiekunem jednej z największych świątyń w Madrycie – Kościoła San Francisco el Grande. Korzystający z protekcji króla Zakon franciszkanów zamówił siedem obrazów mających zdobić ołtarze świątyni, a ich wykonanie zlecono siedmiu znanym malarzom epoki. Wśród wyróżnionych niewątpliwym zaszczytem artystów znalazł się również Maella oraz: Francisco Goya, Francisco Bayeu, Gregorio Ferro, Andrés de la Calleja, Antonio González Velázquez i José del Castillo. Malowidła powstały w latach 1781-83[1].